Menu  |  Nieuws  |  Ligging  |  Over deze site  |  Contact  |  Logo  

Geschiedenis
1484 – 1519: Abt Jan van Langrode

Maximiliaan van Oostenrijk door A. Durer.De betekenis van een abdij op het gebied van het spirituele leven binnen de muren en op het vlak van de uitstraling naar buiten, wordt in hoge mate bepaald door de persoonlijkheid van de abt. Van 1484 tot 1519 regeerde in Vlierbeek Joannes van Langrode. Hij stamde uit een vooraanstaande familie die deel uitmaakte van de ‘legendarische’ Zeven Geslachten van Leuven.

 

Reeds omstreeks 1464 was vanuit de benedictijnenabdij van Bursfeld (Hannover) een hervormingsbeweging ontstaan die aanstuurde op het nauwkeurig naleven van de benedictijnse regel, waarvan de toepassing in de loop der eeuwen was verzwakt. In de Zuidelijke Nederlanden schaarden tal van kloosters zich achter dit initiatief, onder andere Gembloers en Affligem. In verband hiermee begaf de abt van Sint-Jacob te Luik, als apostolisch commissaris, zich in 1518 naar Vlierbeek om deze reformatie te propageren. Ofschoon ze niet officieel bij Bursfeld aansloot, toch aanvaardde de abdij in principe de strengere leefwijze.

 

Tijdens de eerste jaren van zijn abbatiaat, gedurende de periode waarin de keizerszoon Maximiliaan van Oostenrijk bij de minderjarigheid van Filips de Schone het regentschap over deze gewesten voerde (1482-1493), braken in de Nederlanden politieke onrusten uit. Toen Maximiliaan in 1488 naar Brugge kwam, om één van de vele opstanden tegen hem te onderdrukken, werd hij gevangen genomen. Dit verwekte opschudding in het Duitse rijk en er dreigde oorlog. Jan van Langrode maakte deel uit van de delegatie die te Keulen de Duitse keizer Frederik III van Habsburg (1440-1493) ervan moest overtuigen dat Leuven trouw bleef aan Maximiliaan.

 

Te Vlierbeek zelf kwam men tot herbronning.

 

Klik op de foto's om ze te vergroten.

 

© Heemkundige Kring Vlierbeek vzw

Deel deze pagina