Nadat op 28 mei 1940 het Belgische leger de wapens had neergelegd, brak een nieuwe periode aan, een periode van Duitse bezetting die meer dan vier jaar lang zou duren. Het militaire bestuur in Leuven – en dus ook in Vlierbeek - was zowat die volledige periode in handen van Kreiskommandant Von Thadden. De Duitsers gedroegen zich bij aanvang van de bezetting opvallend vriendelijk. Ze hadden duidelijk orders gekregen niet meer dezelfde fout te maken als tijdens Wereldoorlog I.

 

Het leven in Kessel-Lo en in Vlierbeek hernam, zo goed en zo kwaad het kon… Stilaan ontstond er een nieuw dagelijks leven: het oorlogsleven.

 

Ook op de abdijsite probeerde men de draad weer op te pikken. Alle abdijbewoners hadden de woelige dagen van de "Slag om Leuven" overleefd en stilaan verlieten ook de vele vluchtelingen weer de abdijsite. Met z’n honderden hadden ze de afgelopen dagen een veilig onderkomen weten te vinden binnen de muren en in de kelders van de oude benedictijnenabdij.

 

De abdij vormde een oase van veiligheid en rust te midden van al het puin en de vernieling. En dat zou ook nog meermaals, tijdens de oorlogsjaren die volgden, het geval zijn. “Eenmaal binnen de poort, kon men geen kwaad, er mocht gebeuren wat wilde, hier waren we gerust”, klonk het volgens getuigen. Niet alleen de dikke muren van de abdij boezemden vertrouwen in, ook het geloof in de bescherming van het Onze-Lieve-Vrouwke van Vlierbeek speelde daarin een belangrijke rol.

 

Mooier dan in het volgende Vlierbeekse liedje kon de bescherming die onze abdij en het Onze-Lieve-Vrouwke uitstraalden, niet neergeschreven worden:

 

Stille abdij waar rust en vrede door de groene

dreven zweeft. In uw vredevolle rust de

lieve-vrouwe leeft.

 

Stille abdij, groene oase, boomgaard, weide,

ven en riet, in uwe statt’ge witte kerk klinkt

zacht ons biddend lied.

 

Stille abdij, Maria’s woning, aan Haar voet knie-

len we neer. Naar U, Moeder, stijgt ons lied, zo

innig immer weer.

 

 

 

Wil je graag meer weten over Vlierbeek tijdens de jaren van bezetting? Hou dan zeker onze website verder in de gaten. Ook over de oorlogsdagen en -jaren die volgen zullen we hier immers verder berichten. Zo brengen we je het verhaal van de vluchtelingen die weldra terug zullen keren naar Vlierbeek en Kessel-Lo en van de krijgsgevangen gemaakte soldaten die eveneens hun weg terug naar huis zullen vinden. We zullen ook dieper ingaan op het dagelijkse leven tijdens de jaren van bezetting. Leed men in Vlierbeek honger? Konden de kinderen gewoon weer naar school? Was er naast de angst voor de bezetter en de vrees voor de verplichte tewerkstelling in Duitsland nog tijd voor ontspanning en vertier? Vragen die we in een volgend deel van onze reportage proberen te beantwoorden.

 

Graag doen we hierbij ook een oproep aan jou. Kan je ons bijkomende informatie en/of foto’s aanreiken over Vlierbeek (Kessel-Lo) tijdens de Tweede Wereldoorlog? Altijd zeer welkom voor het verdere onderzoek van de Heemkundige Kring Vlierbeek vzw! Je mag ons een mailtje sturen via info@abdijvanvlierbeek.be. We gaan uiteraard vertrouwelijk om met aangeleverde informatie of getuigenissen. Wanneer je verkiest je verhaal of je naam niet te laten opnemen in onze reportage om het zo te delen met het grote publiek dan vormt dat uiteraard geen enkel probleem. Je getuigenis kan echter wel een belangrijke bijdrage betekenen voor ons verdere onderzoek. Aarzel dus niet om even met ons contact op te nemen. Alvast hartelijk dank voor je hulp.

 

Wil je graag onze bronnen bij deze websitepagina raadplegen, klik dan hier.

 

© Foto KIK-IRPA, Brussel - www.kikirpa.be

© Heemkundige Kring Vlierbeek vzw.